انواع نامنظمی

انواع نامنظمی

 مهندس علیرضا خویه

 | 

 استاندارد 2800

با توجه به عملکرد ساختمان ها در زلزله های گذشته، اهمیت پیکربندی و منظم بودن ساختمان ها بر کسی پوشیده نیست. بنابراین رعایت تقارن و تناسبات هندسی در سازه و معماری، می تواند از بسیاری از آسیب های لرزه ای وارد بر ساختمان ها جلوگیری کند. مطالعه رفتار ساختمان ها در زلزله های گذشته نشان می دهد که عملکرد ساختمان ها نسبت به تغییرات کوچکی در تقارن شکل کلی ساختمان، بسیار حساس می باشد. این امر به ویژه در ارتباط با دیوارهای برشی، بادبندها و سایر اجزای مقاوم در برابر نیروهای جانبی بسیار حائذ اهمیت است.به طور کلی مطابق تعاریف کمی و کیفی آیین نامه ای نامنظمی ها در ساختمان به دو دسته نامنظمی در پلان و نامنظمی در ارتفاع تقسیم میشوند

نامنظمی های در پلان بطور عمده شامل نامنظمی پیچشی، وجود بازشوهای بزرگ در دیافراگمها، موازی و متعامد نبودن سیستم های باربر جانبی، وجود گوشه های فرو رفته یا بیرون زده می باشد. نامنظمی های در ارتفاع نیز ناشی از وجود طبقه نرم، وجود طبقه ضعیف، توزیع نامنظم جرم در ارتفاع، تغییر صفحه اجزای باربر جانبی و استفاده از سیستم های باربر جانبی متفاوت در ارتفاع سازه می باشد. در شکل زیر انواع نامنظمی ها و مکانیسم های خرابی در آنها ارائه شده است

مطالب مرتبط

تشریح نامنظمی سیستم های غیرموازی

نامنظمی مقاومت جانبی

کنترل نامنظمی پیچشی در Etabs

 

اصلاح نامنمظی پیچشی

برگرفته شده از civil.blog.ir

کنترل نامنظمی پیچشی در Etabs

 برای کنترل نامنظمی پیچشی (موضوع بند 1-7-1-ب) می‌توان از زلزله استاتیکی و یا دینامیکی استفاده نمود. کنترل آن توسط حالات بار استاتیکی راحت‌تر بوده ولی اگر بخواهیم با بارهای دینامیکی، نامنظمی پیچشی را کنترل کنیم نیز امکان پذیر است. بایستی توجه کنید. در صورتی که سازه دارای نامنظمی شدید پیچشی باشد (یعنی جابجایی حداکثر به میانگین بیشتر از 1.4 باشد) طبق بند 3-4-1-4 استاندارد 2800، بایستی هیچ ضریب کاهشی و تخفیفی برای همپایه سازی بکار برده نشود. به عبارتی نسبت برش پایه استاتیکی به دینامیکی در عدد 1 ضرب شود.

❗️ نکته: اگر بخواهیم با حالات بار دینامیکی، نامنظمی را کنترل نماییم، نبایستی مستقیما جابجایی‌های مطلق یا نسبی گوشه‌های سازه را خوانده نسبت آنها را بدست آوریم بلکه بایستی این عمل را برای هر مود ارتعاشی انجام داده و نامنظمی پیچشی برای هر یک از مودها بدست آمده و در نهایت بین نتایج بدست آمده برای هر از مودها، SRSS بگیریم. برای این منظور می‌توان بصورت زیر عمل نمود:

1- در هر مود ارتعاشی شما یک پاسخ مثبت و واحد خواهید داشت. پاسخ در هر یک از مودهای ارتعاشی بایستی توسط یکی از روش‌های مرسوم (CQC، SRSS و یا ABS) با هم ترکیب شوند. مطابق شکل زیر، از مسیر Display > Show Tables > Analysis > Results > Modal Results > Response Spectrum Modal Information ضریب مقیاس برای هر یک از مودهای ارتعاشی را استخراج کنید.

 

2- با استفاده از مسیر Define > Load Combinations > Add New Combo اقدام نموده و حالت Modal را زیر گزینه Load Name مطابق شکل زیر انتخاب نمایید. برای هر مود یک Load Combinations ایجاد کنید و شماره هر مورد را در هر یک وارد نموده و در بخش Scale factor آن ضریب مقیاس بدست آمده در گام قبلی را وارد نمایید. در شکل دوم این ضریب مقیاس برای مود دوم نشان داده شده است.

3- جابجایی هر از گره‌های گوشه‌ای سازه را در هر یک از مودهای ارتعاشی را از مسیر Display > Show Tables > Tables> Analysis > Results> Displacements> Joint Displacements بدست آورده تا بتوانیم نسبت جابجایی حداکثر به میانگین را بدست آوریم.

4- مقدار دریفت نسبی طبقه هر گره و در هر مود را برای گوشه‌های پلان بدست آورید. مثلا  Dmax/Dav<1.2 یا 1.4 برای هر یک از مودها.

5- حال نتایج بدست آمده در هر مود را با استفاده از روش SRSS با یکدیگر ترکیب نمایید. برای مثال:
SQRT[SUM(Dmax/Dav)^2]<(1.2 or 1.4)xSQRT(شماره مود ارتعاشی)

 

منبع:@AlirezaeiChannel